پس از آن که عبیداللَّه بن زیاد، لشکریان خود را برای نبرد با اباعبداللَّه الحسین (ع) به کربلا گسیل داشت و آن حضرت را محاصره نمود، نامه ای به عمر بن سعد، فرمانده سپاه خود در کربلا نوشت و به او دستور داد: میان حسین و آب فرات فاصله بیاندازید و اجازه ندهید وی از آن آب استفاده کند!
ابن سعد، عمروبن حجاج زبیدی را با 500 سوار، مأمور کرد تا مانع استفاده امام حسین(ع) و یارانش از آب فرات گردند. این واقعه ناجوانمردانه، سه روز پیش از شهادت امام حسین(ع) بود. البته حضرت اباالفضل العباس(ع) و حضرت علی اکبر(ع) در مواردی از سیاهی شب استفاده میکردند و برای خیمهها آب میآوردند، اما بامداد روز عاشورا دیگر آبی برای رفع تشنگی طفلان هم باقی نماند و امام حسین(ع) و کودکان حرم در شدت گرما، متحمّل مصائب این روز شدند.ولی با دشمنان دین خدا سازش نکردند.
سلام بر لب تشنه ی حسین(ع)
و
سلام بر طفل شش ماهه عطشانش
که با "تحریم آب" تن به سازش ندادند.
کاش از جگر گوشه پیامبر درس میگرفتند آن راسو صفتانی که با عربده یزیدیان زمان، عنان از کف بریده و تسلیم می شوند در حالی که ادعای عاشورایی بودن دارند
درباره وبلاگ
